Korona królowej Konstancji Aragońskiej została wykonana z trzech złotych segmentów, które następnie inkrustowano kamieniami szlachetnymi oraz perłami.
Królowa Konstancja była żoną Fryderyka II – cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego w latach 1220 – 1250. Korona królowej obecnie znajduje się w katedrze w Palermo na Sycylii. Została ona wykonana z trzech złotych segmentów, zdobionych motywami roślinnymi, a także drobnymi perłami i emalią. Jeden Fragment tworzy obręcz podstawy, dwa zaś, wygięte w łuki, przecinają się na szczycie.
Do diademu zdobionego złotą siatką przytwierdzono szesnaście heraldycznych lilii.
Istnieje jeszcze inna, równie piękna korona królewska, którą można obejrzeć w katedrze w Monza podczas corocznej uroczystej procesji. Na koronę składa się diadem oraz sześć złotych, emaliowanych płytek do niego przytwierdzonych. Na każdej z płytek, w samym centrum, znajduje się duży kamień otoczony repusowanymi rozetami.
Niegdyś sądzono, że korona ta, zwana Żelazną Koroną Lombardzką, należała do Teodolindy, królowej Lombardów z VII wieku, jednak kształt i styl, w jaki została wykonana, wskazują na to, że powstała ona dwa wieki później. Jednakże, niezależnie od czasu, w jakim została stworzona, korona ta była używana podczas ceremonii koronacyjnych królów w średniowiecznej Italii, w tym także cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego Fryderyka I Barbarosy. W 1530 roku koronę tę włożył także Karol V.
W skarbcu katedry w Monza znajdują się także inne dzieła sztuki, w tym relikwiarz z IX wieku, w kształcie sakiewki, w którym podobno znajduje się ząb św. Jana Chrzciciela. Relikwiarz ten jest bogato zdobiony filigranem, w którym osadzono sto osiemdziesiąt sześć kamieni szlachetnych oraz dwadzieścia dużych pereł, na krawędziach zaś położono sto trzydzieści małych perełek.
W XIII wieku Francuzi wpadli na pomysł, aby noszenie klejnotów stało się wyłącznie przywilejem elit rządzących, w związku z czym wydano zakaz noszenia ozdób wykonanych z kamieni szlachetnych i pereł, a także złotych i srebrnych diademów przez przedstawicieli gminu. W XIII i XIV wieku wykonano wiele wspaniałych klejnotów królewskich, z których większość noszono jednak tylko podczas oficjalnych uroczystości.
Opracowała: Katarzyna Stępień
Źródło: "Klejnoty świata" Nance Fyson
