Wyroby z połyskujących metali zdobione kolorowymi gemmami fascynowały człowieka od najdawniejszych czasów. Chociaż złoto wydobywa się już od ponad 6000lat, ilość tego kruszcu jest wciąż bardzo niewielka, co sprawia, że jest on bardzo cennym i nieustannie poszukiwanym metalem. Całe złoto, jakie kiedykolwiek udało się wydobyć na świecie, utworzyłoby sześcian o objętości nie większej niż 18m2 . Około trzech czwartych tej ilości zostało wydarte ziemi w ostatnich 500lat.
Znaleziska archeologiczne dowodzą, że już 3000 lat p.n.e. na Bliskim Wschodzie wyroby ze złota wytwarzali znakomici rzemieślnicy. Wprawdzie złoto jest zbyt miękkie, by wyrabiać z niego narzędzia, jednak jego dobra kowalność sprawia, że jest ono doskonałym materiałem do wyrobów ozdobnych przedmiotów i biżuterii. Z jednej uncji (28,35g) złota można wykuć arkusz blachy o powierzchni 30m2 lub też zrobić cienki drut długości 80,5 km. Złoto ma także kilka innych cennych właściwości, które sprawiły, że nosi ono zaszczytne miano króla metali; nie ulega korozji, utlenianiu ani działaniu kwasów, nie matowieje ani nie rdzewieje. Szkoda więc, że opowieści o samorodkach złota połyskujących w słońcu to jedynie romantyczne fantazje.
Starożytni rzemieślnicy łączyli ze sobą kawałki metalu za pomocą nitów, czopów lub zszywali je –w dosłownym znaczeniu tego słowa- złotym drutem. Wynalazek techniki lutowniczej, dokonany w Mezopotamii w trzecim tysiącleciu p.n.e., umożliwił szybszy i skuteczniejszy sposób spajania ze sobą metali. Lutowanie jest jedna z podstawowych technik stosowanych w procesie obróbki metali i oprawiania gemm. Dzięki zastosowaniu tej metody artyści-rzemieślnicy wykonali na przestrzeni wieków wiele wspaniałych dzieł sztuki.
