Królowa Wiktoria i książę Albert z rodziną w 1846 roku. Obraz namalowany przez Franza Xavera Winterhaltera
W poprzednich odcinkach zaprezentowaliśmy biżuterię edwardiańską i pierwszą część czteroodcinkowego cyklu o biżuterii wiktoriańskiej. Dziś druga część o tej bogatej w biżuterię epoce.
Pierwszy etap epoki wiktoriańskiej przypada na wczesne lata panowania królowej Wiktorii (1837-1861). Nazywany jest często okresem romantycznym, ze względu na sentymentalny nastrój ówcześnie panujący.
Królowa Wiktoria była bardzo odważną i uczuciową osobą. Będąc zakochaną w średnio znaczącym niemieckim księciu Albercie oraz nie mogąc liczyć na oświadczyny z jego strony (książę nie śmiał prosić o rękę przyszłej królowej) wzięła sprawy w swoje ręce i sama zaproponowała lubemu małżeństwo. Tym sposobem w 1840 roku dwudziestojednoletnia królowa poślubiła ukochanego.
Życie małżeńskie było dla Wiktorii najszczęśliwszym czasem. Oprócz wielkiej miłości i czułości otrzymywała od męża także polityczne wsparcie. Był to również moment narodzin wszystkich jej dziewięciorga dzieci.
Miłość i oddanie rodzinie znalazły swoje odzwierciedlenie w biżuterii noszonej przez królową. Chętnie nosiła medaliony ze zdjęciami swoich dzieci, wszelką biżuterię z motywem serca oraz z wygrawerowanymi romantycznymi sentencjami. Bardzo popularna w tym czasie była również biżuteria wykonana z włosów bliskiej osoby – żyjącej lub nie.
Pierścionek z brylantami i turmalinami, link do aukcji
Okres romantyczny w biżuterii nawiązywał do wcześniejszego stylu gregoriańskiego – przykładem mogą być motywy zaczerpnięte z natury. Wiosenne kwiaty i rośliny budzące się do życia to charakterystyczna cecha wczesnej wiktoriańskiej biżuterii. Styl ten nadawał biżuterii lekkości i delikatności. Również zwierzęta (szczególnie ptaki i owady) oraz ich elementy, na przykład muszle, były częstym motywem wykorzystywanym w wiktoriańskich projektach. Ulubionym ornamentem królowej Wiktorii był wąż – symbolizujący wieczność, mądrość i szczęście.
Kolczyki z diamentami, link do aukcji
Wiktoria była dumna ze swego szkockiego pochodzenia, w związku z tym wszystkie szkockie motywy – węzły, klamry, grzebienie i rodzime heraldyczne kamienie jak agat i cytryn, były często wykorzystywane w projektach przez nią noszonych.
Złota brosza-wisior ze szmaragdami, link do aukcji
Złota brosza z agatem i emalią, link do aukcji
Pieczęć-wisior z cytrynem, link do aukcji
Typowy dla epoki wiktoriańskiej był także eklektyzm w formach i inspiracjach, który spowodował powrót elementów sztuki elżbietańskiej, klasycznej, gotyckiej, rokokowej, grecko-rzymskiej oraz renesansowej. Gwałtowne nasilenie uczuć religijnych oraz powrót stylistyki gotyckiej wpłynęły na wzrost popularności emaliowanej biżuterii.
Pierwszy okres epoki wiktoriańskiej kończy się dramatycznie w 1861 roku. Rozpoczyna się wówczas okres zwany Wielkim, w którym królował kolor żałobny.
Izabella Urbańska
Zdjęcia: bbc.co.uk, Galeria BiżuBizarre
